akhbar

پزشکی که بیماران خود را برای اولین بار یک یا دو هفته پس از ترومبوز کرونر جزئی از رختخواب خارج کرد (به جای اصرار بر حداقل شش هفته استراحت دقیق در رختخواب) به همان اندازه که پزشک انجام تحقیقات می داد که برای اولین بار داروی جدیدی را روی بیمار آزمایش می کند. این تحقیق ، با مشاهده آنچه در هنگام کنار گذاشتن درمان ها اتفاق می افتد ، دارای ارزش غیرقابل ارزیابی است و نیاز به آن از بین نرفته است.

مشاهده بالینی
بسیاری از کارهای میدانی تحقیقاتی انجام شده در عصر حاضر فقط به امکانات آزمایشگاهی نسبتاً ساده نیاز دارد زیرا از نظر خصوصیات مشاهده ای است تا تجربی. ویژگی بسیاری از تحقیقات پزشکی معاصر این است که نیاز به همکاری تعدادی از افراد ، شاید نه همه آنها پزشک است. با وجود پیشرفت تکنولوژی ، از طریق مشاهده و تجزیه و تحلیل تاریخ طبیعی فرآیندهای بیماری چیزهای زیادی می توان آموخت زیرا آنها در بیماران تأثیر می گذارند ، دوره خود را دنبال می کنند ، یا در حل آنها یا با مرگ بیمار. چنین مطالعاتی را پزشكانی كه در مطب خود كار می كنند و وضعیت بهتری نسبت به پزشكانی دارند كه فقط در بیمارستان ها كار می كنند می توانند انجام دهند. بیماری به ندرت در بیمارستان شروع می شود و معمولاً به همین جا ختم نمی شود. با این حال ، قابل توجه است که تحقیقات مشاهده ای ، حتی در صورت برنامه ریزی دقیق و دقیق ، در معرض محدودیت ها و دام های زیادی برای تفسیر است.

تحقیقات دارویی
تجویز هر دارویی ، به ویژه داروی جدید ، برای بیمار اساساً یک آزمایش است: یک عمل جراحی نیز چنین است ، به ویژه اگر شامل اصلاح روش تثبیت شده یا روشی کاملاً جدید باشد. نگرانی برای بیمار ، مشاهده دقیق ، ضبط دقیق و ذهن جدا شده کلید این نوع تحقیقات است ، همانطور که در همه انواع مطالعه بالینی وجود دارد. از آنجا که بیماران افرادی هستند که به روشهای مختلف خود نسبت به یک موقعیت واکنش نشان می دهند ، ممکن است داده های بدست آمده در گروههای بیمار برای ارزیابی و اعتبارسنجی آنها به تجزیه و تحلیل آماری نیاز داشته باشد.

یکی از ویژگیهای بارز در زمینه پزشکی در قرن 20 و که در قرن 21 ادامه یافت ، تولید داروهای جدید بود که معمولاً توسط شرکتهای دارویی انجام می شد. تا پایان قرن نوزدهم ، کشف داروهای جدید تا حد زیادی اتفاقی بود. در آن دوره بود که پاول ارلیش ، دانشمند آلمانی ، شروع به تدوین اصول تحقیقات دارویی مدرن کرد که تولید مجموعه ای گسترده از داروهای ایمن و موثر را امکان پذیر می کند. این مزایا ، معایب خاص خود را نیز به همراه دارد: تخمین زده می شود که حدود 30 درصد از بیماران در بیمارستان ها یا در آنها بستری شده اند ، از اثر سو ad داروهای تجویز شده توسط پزشک برای درمان خود رنج می برند (بیماری یاتروژنیک). گاهی اوقات تعیین اینکه آیا یک دارو مسئول برخی اختلالات بوده یا خیر بسیار دشوار است. یک نمونه از این مشکلات توسط فاجعه تالیدومید بین سالهای 1959 و 1962 ارائه شده است. فقط پس از تولد بسیاری از نوزادان تغییر شکل یافته در سراسر جهان ، مشخص شد که تالیدومید مصرف شده توسط مادر به عنوان آرامبخش مسئول بوده است.

در بیمارستانهایی که تحقیقات بالینی انجام می شود ، کمیته های اخلاقی اغلب هر پروژه تحقیقاتی را در نظر می گیرند. اگر کمیته معتقد باشد که خطرات موجه نیستند ، پروژه رد می شود.

بعد از اینکه یک ترکیب شیمیایی بالقوه مفید در آزمایشگاه شناسایی شد ، به طور گسترده در حیوانات آزمایش می شود ، معمولاً برای مدت چند ماه یا حتی سالها. تعداد کمی از داروها فراتر از این نقطه هستند. اگر آزمایشات رضایت بخش باشد ، ممکن است در مورد آزمایش دارو بر روی انسان تصمیم گرفته شود. این فعالیت است که اساس بسیاری از تحقیقات بالینی را تشکیل می دهد. در بیشتر کشورها اولین قدم بررسی تأثیرات آن در تعداد کمی از داوطلبان سلامتی است. پاسخ ، تأثیر بر متابولیسم و سمیت احتمالی با دقت کنترل می شود و باید کاملاً رضایتبخش باشد قبل از اینکه دارو برای مطالعات بیشتر تجویز شود ، یعنی در مورد بیمارانی که دارای اختلالی هستند که برای آن دارو استفاده می شود. در ابتدا آزمایشات برای تعداد محدودی از این بیماران انجام می شود تا میزان اثربخشی ، دوز مناسب و واکنشهای جانبی احتمالی تعیین شود. این مطالعات جستجوگرانه تحت شرایط سختگیرانه کنترل می شود. گروه های بزرگتری از بیماران متعاقباً درگیر می شوند تا نمونه وسیع تری از اطلاعات را بدست آورند. سرانجام ، یک آزمایش بالینی در مقیاس کامل تنظیم شده است. اگر مقام نظارتی از کیفیت ، ایمنی و اثربخشی دارو رضایت داشته باشد ، مجوز تولید را دریافت می کند. هرچه دارو بیشتر مورد استفاده قرار گیرد ، سرانجام جایگاه مناسب خود را در عمل درمانی پیدا می کند ، روندی که ممکن است سالها به طول انجامد.

با توسعه کارآزمایی بالینی کنترل شده ، در اواسط قرن بیستم گام مهمی در تحقیقات بالینی برداشته شد. این مجموعه برای مقایسه دو گروه از بیماران است که یکی از آنها نوعی از درمان را داشته است.

دکتر بواسیر خانم

سازمان پزشکی ارتش
پزشک پزشکی که در ارتشهای کشورهای پیشرفته برای اولین بار با سرباز تماس می گیرد ، معمولاً یک افسر در ارتش است. در زمان صلح پزشک مریض را می بیند و عملکردی مشابه عملکرد پزشک عمومی دارد ، با تجویز دارو و پانسمان ، و ممکن است یک خلیج بیمار وجود داشته باشد که سربازان کمی بیمار بتوانند برای چند روز در آنجا بمانند. پزشک معمولاً توسط پرستاران و سربازان آموزش دیده کمک می شود. در صورت نیاز به نظر پزشکی بیشتر ، بیمار می تواند به یک متخصص در یک بیمارستان نظامی یا غیرنظامی ارجاع شود.

در یک منطقه جنگی ، افسران پزشکی دارای یک پایگاه امدادی هستند که با کمک سربازان ، کمک های اولیه را به مجروحان در حال راه رفتن و به مجروحان جدی تر که وارد می شوند ، اعمال می کنند. تلفات در اسرع وقت توسط آمبولانس های صحرایی یا بالگردها. در یک ایستگاه شرکت ، افسران پزشکی و سربازان پزشکی ممکن است قبل از تخلیه بیماران به ایستگاه اصلی پانسمان در ستاد آمبولانس صحرایی ، جایی که یک جراح ممکن است عملیات اورژانسی انجام دهد ، درمان بیشتری را انجام دهند. پس از آن ، تخلیه ممکن است به ایستگاه های پاکسازی تلفات ، به بیمارستان های پیشرفته یا بیمارستان های پایه انجام شود. تخلیه هوا به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد.

در زمان صلح ، بیشتر واحدهای پزشکی متوسط فقط به صورت اسکلت وجود دارد. واحدهای فعال در سطح گردان و بیمارستان هستند. وقتی پزشکان به سپاه پزشکی می پیوندند ، ممکن است با مدارک تخصصی ملحق شوند ، یا ممکن است چنین مدارکی را هنگام حضور در ارتش کسب کنند. یکی از ویژگی های پزشکی ارتش ارتقا to در سمت های اداری است. افسر فرمانده یک بیمارستان و افسر پزشکی در ستاد ممکن است هیچ ارتباطی با بیماران واقعی نداشته باشند.

اگرچه افسران پزشکی در زمان صلح از بین نوع کار خود انتخاب می کنند ، اما آنها در یک زنجیره فرماندهی قرار دارند و منوط به انضباط نظامی هستند. در هنگام برخورد با بیماران ، آنها وضعیت ویژه ای دارند. آنها نمی توانند توسط یک افسر برتر دستور دهند که برخی از معالجه ها را انجام دهند یا اقدامات دیگری انجام دهند که آنها فکر می کنند اشتباه است. افسران پزشکی نیز سلاح ندارند یا از آن استفاده نمی کنند مگر اینکه به بیماران آنها حمله شود.

داروی نیروی دریایی و هوایی
خدمات پزشکی نیروی دریایی در خطوط مشابه ارتش انجام می شود. افسران پزشکی پایه به کشتی ها یا ایستگاه های ساحلی متصل هستند و با بیشتر موارد بیماری در واحدهای خود مقابله می کنند. وقتی در دریا هستیم ، افسران پزشکی از یک مسئولیت استثنایی برخوردار هستند که فقط کار می کنند ، مگر اینکه در یک کشتی بسیار بزرگ باشند. در زمان صلح ، فقط کشتی های بزرگتر یک افسر پزشکی دارند. در زمان جنگ ، ناوشکن ها و سایر صنایع کوچک نیز ممکن است افسران پزشکی را حمل کنند. موارد جدی یا به بیمارستان مستقر در ساحل یا یک کشتی بیمارستان می رود.

پرواز پیامدهای پزشکی زیادی دارد. سرما ، کمبود اکسیژن و تغییر جهت با سرعت زیاد همگی تأثیرات مهمی بر عملکردهای بدن و روان دارند. ارتش ها و نیروهای هوایی ممکن است از خدمات پزشکی یکسانی برخوردار باشند.

یک رشته در حال توسعه ، پزشکی هوافضا است. این شامل مشکلات پزشکی است که قبل از پرواز فضایی تجربه نشده اند ، به این دلیل اصلی که انسان در فضا تحت تأثیر جاذبه نیستند ، شرایطی که تأثیرات فیزیولوژیکی عمیقی دارد.

بیشتر بدانید: بواسیر چییست؟
تحقیقات بالینی
تحولات چشمگیر پزشکی که در قرون 20 و 21 به خصوص پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شد ، مبتنی بر تحقیقات در علوم پایه مربوط به پزشکی یا در زمینه بالینی بود. پیشرفت در استفاده از اشعه ، انرژی هسته ای و تحقیقات فضایی سهم مهمی در این پیشرفت داشته است. بعضی از افراد معمولی معمولاً فکر می کنند که تحقیق فقط در آزمایشگاههای پیچیده یا م institutionsسسات کاملاً تخصصی انجام می شود که در آنجا کارهایی به پیشرفتهای علمی اختصاص داده شده است که ممکن است در عمل پزشکی قابل استفاده باشد یا نباشد. این مفهوم ، تحقیقات بالینی را که به طور روزمره در بیمارستان ها و مطب های پزشکان انجام می شود ، نادیده می گیرد.

یادداشت های تاریخی
اگرچه چشمگیرترین تغییرات در صحنه پزشکی در طول قرن 20 و بطور گسترده ای که منادی آن بود ، تولید داروهای قوی و عملیات پیچیده بود ، اما یک تغییر چشمگیر دیگر شامل کنار گذاشتن بیشتر داروهای گذشته بود. در اواسط قرن نوزدهم ، افراد مبتلا به بیماری های متعدد گرسنه می مانند (به طور جزئی یا کامل) ، خونریزی می شوند ، پاکسازی می شوند ، حجامت می شوند (با استفاده از یک ظرف محکم بسته بندی شده با بخار به برخی از قسمت ها و سپس خنک کردن ظرف) ، و استراحت می کنند ، شاید ماهها یا حتی سالها به تازگی رژیم های غذایی محدود محدودی برای آنها تجویز شده و به طور معمول هفته ها بعد از عمل شکم ، هفته ها یا ماههایی که قلب آنها تحت تأثیر قرار گرفته و ماهها یا سالها با سل در رختخواب بوده اند. شاید تصور نشود که کنار گذاشتن این اقدامات تحقیقاتی است ، اما پزشکی که برای اولین بار افرادی را که زخم معده داشتند تشویق می کند که به طور معمول غذا بخورند (به جای اینکه در این کشور زندگی کنند)

ریاست این اقدامات توسط یک کمیسر بهداشت ، معمولاً یک پزشک انجام می شود که اغلب در کابینه فرماندار است. او معمولاً دارای یک هیئت بهداشتی است که مقررات بهداشتی را تصویب می کند و جلسات رسیدگی راجع به تخلفات آنها برگزار می کند. کد بهداشت عمومی یک ایالت بنیادی است که تمام مقررات بهداشت شهرستان و شهرستان باید بر اساس آن بنا شوند. یک بخش بهداشت شهرستان ممکن است از اداره بهداشت شهرستان اطراف خود مستقل باشد ، یا یک بخش بهداشت شهرستان شهرستان ترکیبی وجود داشته باشد. پزشکان بخشهای بهداشت محلی معمولاً افسران بهداشت نامیده می شوند ، اگرچه گاهی افراد با این عنوان پزشک نیستند. بخشهای بزرگتر ممکن است دارای یک مدیر بهداشت عمومی ، یک مدیر بهداشت منطقه یا یک مدیر بهداشت منطقه ای باشند.

کمترین مکمل یک اداره بهداشت محلی یک افسر بهداشت ، یک پرستار بهداشت عمومی ، یک متخصص بهداشت و یک کارمند است که همچنین ثبت کننده آمار حیاتی است. همچنین ممکن است پرسنل بهداشت ، متخصصان تغذیه ، مددکاران اجتماعی ، تکنسین های آزمایشگاه و سایر افراد وجود داشته باشد.

بیشتر بدانید: لیزر هموروئید

ژاپن
وزارت بهداشت و رفاه ژاپن با حفظ هماهنگی نزدیک در زمینه های پزشکی پیشگیری ، مراقبت های پزشکی و رفاه و بیمه درمانی ، برنامه های بهداشت عمومی را در سطح ملی هدایت می کند. بخشهای بهداشت استانها و بزرگترین شهرداریها مراکز بهداشتی را اداره می کنند. برنامه های بهداشتی یکپارچه بهداشتی مراکز شامل بهداشت مادر و کودک ، کنترل بیماری های واگیر ، آموزش بهداشت ، تنظیم خانواده ، آمار بهداشتی ، بازرسی مواد غذایی و بهداشت محیط است. پزشکان خصوصی ، از طریق انجمن های پزشکی محلی خود ، به تدوین و اجرای برنامه های خاص بهداشت عمومی مورد نیاز محلات خود کمک می کنند.

قوانین متعددی از طریق دفاتر و آژانس های وزارتخانه اجرا می شوند که از بهداشت عمومی ، بهداشت محیط و امور پزشکی گرفته تا دفتر کودکان و خانواده ها را شامل می شود. دسته بندی های مختلف م institutionsسسات تحت مدیریت این وزارتخانه ، علاوه بر بیمارستان های ملی ، شامل مراکز تحقیقاتی سرطان و جذام ، خانه های نابینایان ، مراکز توان بخشی برای معلولان جسمی و خدمات قرنطینه بندری است.

اتحاد جماهیر شوروی سابق
پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی ، مسئولیت بهداشت عمومی به عهده دولت های کشورهای جانشین بود.

خدمات بهداشت عمومی برای کل ایالات متحده آمریکا توسط وزارت بهداشت هدایت می شد. این وزارتخانه از طریق 15 وزارت بهداشت جمهوری اتحادیه ، کلیه م institutionsسسات پزشکی را در صلاحیت خود و همچنین مقامات و خدمات بهداشت عمومی در سراسر کشور را هدایت کرد.

دولت متمرکز بود و از استقلال محلی کمی برخوردار بود. هر یک از 15 جمهوری وزارت بهداشت خاص خود را داشتند که وظیفه اجرای برنامه ها و تصمیمات تعیین شده توسط وزارت بهداشت ایالات متحده آمریکا را بر عهده داشت. هر جمهوری به اولاستی یا استانهایی تقسیم شد که دارای بخشهای بهداشتی بودند كه مستقیماً مسئول وزارت بهداشت جمهوری بودند. هر استان ، به نوبه خود ، دارای ریونی (شهرداری ها) بود که بخش های بهداشتی خود را در اختیار بخش بهداشت استان قرار می دهند. سرانجام ، هر ابریشم مصنوعی به اوچاستوکی (نواحی) کوچکتر تقسیم شد.

در بیشتر پرتوهای روستایی مسئولیت بهداشت عمومی برعهده پزشک اصلی است که مدیر پزشکی بیمارستان ریون مرکزی نیز بود. این سیستم وحدت مدیریت بهداشت عمومی و اجرای اصل توسعه برنامه ریزی شده را تضمین می کند. سایر پرسنل بهداشتی شامل پرستار ، فلدشر و ماما بودند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد تاریخچه ، سازمان و پیشرفت بهداشت عمومی ، به زیر مراجعه کنید.

تمرین نظامی
خدمات پزشکی ارتش ها ، نیروی دریایی و هوایی آماده جنگ است. در طول مبارزات اولین نیاز پیشگیری از بیماری است. در تمام جنگهای قبل از قرن 20 ، تعداد بیشتری از رزمندگان در اثر بیماری جان خود را از دست دادند. و حتی در جنگ جهانی دوم و جنگ های پس از آن ، اگرچه تعداد کمی در اثر بیماری جان خود را از دست دادند ، اما تعداد زیادی به علت بیماری به تلفات تبدیل شدند.

اصلی ترین وسیله پیشگیری از بیماری ، تأمین غذای کافی و آب خالص است ، بنابراین گرسنگی ، آویتامینوز و اسهال خونی و سایر عفونت های روده را که قبلاً از آفت های خاص ارتش بودند ، از بین می برد. تهیه لباس مناسب و سایر وسایل محافظت در برابر آب و هوا ؛ حذف از خدمات افرادی که احتمالاً بیمار می شوند ؛ استفاده از واکسیناسیون و داروهای سرکوبگر برای جلوگیری از عفونت های مختلف ، مانند حصبه و مالاریا ؛ و آموزش بهداشت و پیشگیری از بیماریهای مقاربتی ، یک مشکل خاص در خدمات است. علاوه بر این ، حفظ روحیه بالا تأثیر قابل توجهی بر میزان تلفات دارد ، زیرا ، در صورت ضعف روحیه ، سربازان احتمالاً دچار نقص روانپزشکی می شوند و سوingاستفاده از آن بیشتر شیوع دارد.

شاخه پزشکی ممکن است در مورد پیشگیری از بیماری مشاوره ارائه دهد ، اما اجرای واقعی این مشاوره از طریق زنجیره های معمول است. این وظیفه ارتش است.

به طور فزاینده ای در مورد درمان زنان نگران می شوند. افراد مسن اغلب بیش از یک اختلال دارند که بسیاری از آنها مزمن و غیرقابل درمان هستند و نیاز به توجه بیشتری از خدمات بهداشتی دارند. در ایالات متحده برخی از جنبش ها به سمت ساختن سالمندی به عنوان یک تخصص پزشکی انجام شده است ، اما به طور کلی شناخته نشده است.

خدمات حمایتی از سالمندان که از طریق منابع خصوصی یا یارانه ای دولتی ارائه می شوند ، شامل کمک های خانگی ، تحویل وعده های غذایی ، مراکز مراقبت روزانه ، خانه های مسکونی سالمندان یا خانه های سالمندان و تخت های بیمارستانی یا در بخش های پزشکی عمومی یا در واحدهای تخصصی سالمندان است. میزان دسترسی این سرویس ها از کشوری به کشور دیگر و در داخل کشورها نابرابر است. به عنوان مثال ، در ایالات متحده ، اگرچه برخی از برنامه های فدرال وجود دارد ، هر ایالت برنامه های مربوط به سالمندان خود را دارد که بسیار متفاوت است. با این حال ، با افزایش سالخوردگان به بخش فزاینده ای از جمعیت ، حق رأی آنها برای افزایش مزایای فدرال و ایالتی افزایش فشار می دهد. پزشک عمومی یا پزشک خانواده که با ملاقات کنندگان و مددکاران اجتماعی و در رابطه با خانواده بیمار کار می کند ، اغلب یک تیم کاری برای مراقبت از سالمندان تشکیل می دهد.

در کشورهای در حال توسعه ، کشورها تا حد زیادی از چنین مشکلات سالمندی در امان هستند ، اما لزوماً به دلایل مثبت نیست. به عنوان مثال یک دلیل اصلی این است که مردم اینقدر عمر نمی کنند. دلیل عمده دیگر این است که در مفهوم خانواده گسترده ، هنوز هم در کشورهای در حال توسعه ، بیشتر نیازهای مراقبت از سالمندان توسط خانواده تأمین می شود.

عمل بهداشت عمومی
پزشکی که در زمینه بهداشت عمومی فعالیت می کند ، عمدتاً به دلایل محیطی بهداشت و پیشگیری از آنها مربوط است. زهکشی بد ، آب و جو آلوده ، سر و صدا و بو ، غذای آلوده ، مسکن بد و به طور کلی فقر همه نگرانی ویژه وی است. شاید توصیفی ترین عنوانی که می توان به وی اعطا کرد ، عنوان پزشک جامعه است. وی در انگلیس به طور معمول به عنوان افسر پزشکی و در ایالات متحده به عنوان افسر بهداشت شناخته می شود.

کابل: وزارت صحت عامه
کابل: وزارت صحت عامه
کارمند وزارت بهداشت عمومی که قرص های تصفیه آب را در کابل اجرا می کند ، 2005.
توماس مونیتا / AP
بهبود چشمگیر انتظار زندگی در کشورهای ثروتمند بیش از آنکه ناشی از داروهای درمانی باشد ، به دلیل اقدامات بهداشت عمومی بوده است. این اقدامات بهداشت عمومی عمدتا در قرن نوزدهم آغاز به کار کرد. در آغاز آن قرن ، سیستم های زهکشی و آبرسانی کمابیش ابتدایی بودند. تقریباً همه شهرهای آن زمان نسبت به 1800 سال گذشته رم دارای سیستم آب و زهکشی فقیرتر بودند. منابع آب آلوده باعث شیوع حصبه ، وبا و سایر عفونت های منتقله از طریق آب شد. در اواخر قرن ، حداقل در شهرهای بزرگ ، منابع آب معمولاً بی خطر بودند. همچنین با اجرای قوانینی که مربوط به تهیه ، نگهداری و توزیع غذا است ، عفونت های ناشی از غذا به شدت کاهش یافت. عفونت های منتقله از طریق حشرات ، مانند مالاریا و تب زرد ، که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رایج بود ، با از بین بردن حشرات مسئول برطرف شد. اساسی در این بهبود در سلامت کاهش فقر بوده است ، زیرا بیشتر اقدامات بهداشت عمومی گران است. مردم کشورهای در حال توسعه بیمار می شوند و گاهی بر اثر عفونت هایی که در کشورهای مرفه تقریباً ناشناخته است ، می میرند.

بریتانیا
خدمات بهداشت عمومی در بریتانیا به طور محلی تحت سرویس ملی بهداشت سازمان یافته است. افسر پزشکی در شورای محلی استخدام شده و مشاور امور بهداشتی است. شوراهای بزرگتر تعدادی از افسران پزشکی تمام وقت را به کار می گیرند. در بعضی از مناطق روستایی ، یک پزشک عمومی ممکن است به صورت نیمه وقت به عنوان افسر پزشکی به کار گرفته شود.

افسر پزشکی دارای اختیارات قانونی مختلفی است که به موجب اقدامات پارلمان ، آیین نامه ها و دستورات اعطا می شود ، مانند اعمال غذا و دارو ، آیین نامه های شیر و لبنیات و اعمال کارخانه ها. وی بر کار بازرسان بهداشتی در کنترل مشکلات بهداشتی نظارت دارد. بیماری های عفونی که به طور اجباری قابل اطلاع هستند به او گزارش می شود و او اقدامات مناسبی را انجام می دهد. از دیگر نگرانی های مسئول پزشکی می توان به افرادی که درگیر کار پرستار منطقه هستند و در خانه وظایف پرستاری را انجام می دهد و ویزیتور بهداشت که در زمینه های بهداشتی خصوصاً مادران نوزادان کوچک مشاوره می دهد ، اشاره کرد. وی در ارتباط با کلینیک های بهزیستی نوزادان ، مهد کودک ها ، مهد کودک های روزانه و مسکونی ، معاینه دانش آموزان ، کلینیک های راهنمایی کودک ، خانه های نگهداری ، کارخانه ها ، خانواده های مشکل دار و مراقبت از سالمندان و معلولان وظایف دیگری دارد.

ایالات متحده
دولت های فدرال ، ایالت ، ایالت و شهرها همه دارای عملکردهای بهداشت عمومی هستند. تحت وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده خدمات بهداشت عمومی است که به ریاست یک دستیار وزیر بهداشت و جراح عمومی اداره می شود.

بیماری نشیمنگاه

تعدادی از عناصر. اولاً ، مراقبت از زن باردار وجود دارد ، به خصوص اگر او در گروه آسیب پذیر باشد که در طی هفته های آخر بارداری و زایمان بعدی ممکن است دچار عارضه ای شود. بسیاری از خطرات احتمالی مانند دیابت و فشار خون بالا را می توان شناسایی و اقدامات لازم را برای به حداقل رساندن تأثیرات آنها انجام داد. در کشورهای در حال توسعه زنان باردار به ویژه در معرض انواع بسیاری از اختلالات ، به ویژه عفونت هایی مانند مالاریا هستند. شرایط محلی تعیین می کند که چه اقدامات احتیاطی ویژه ای برای اطمینان از یک کودک سالم باید انجام شود. بیشتر زنان باردار ، به دلیل داشتن یک فرزند سالم ، پذیرای آموزش های ساده بهداشتی هستند. کلینیک قبل از تولد فرصتی عالی برای آموزش مادر به او می دهد که چگونه در دوران بارداری از خود مراقبت کند ، در زایمان چه انتظاری داشته باشد و چگونه از کودک خود مراقبت کند. اگر کلینیک به طور منظم حضور یابد ، سوابق زن در دسترس کارکنانی خواهد بود که بعداً بر زایمان نوزاد نظارت می کنند. این امر به ویژه برای کسی که مشخص شده است در معرض خطر است بسیار مهم است. همان واحد بالینی باید مسئول مراقبتهای قبل از تولد ، زایمان و پس از تولد و همچنین مراقبت از نوزادان تازه متولد شده باشد.

اکثر زنان باردار را می توان در شرایط ساده و بدون کارمند آموزش دیده دقیق یا امکانات فنی پیچیده با خیال راحت زایمان کرد ، به شرطی که در موارد اضطراری از آنها خواسته شود. در کشورهای پیشرفته معمولاً در اوایل مدرن زایمان در خانه زن که تحت نظارت مامای واجد شرایط یا پزشک خانواده انجام می شود ، معمول بود. در اواسط قرن بیستم ، زنان ، به ویژه در مناطق شهری ، معمولاً ترجیح می دهند نوزادان خود را در بیمارستان ، چه در یک بیمارستان عمومی و چه در یک زایشگاه تخصصی ، داشته باشند. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مراقبان تولد سنتی بر زایمان نظارت می کنند. آنها زنانی هستند که در بیشتر موارد بدون آموزش رسمی هستند و با کار با دیگران و از طریق تجربه خود مهارت کسب کرده اند. معمولاً آنها به جامعه محلی تعلق دارند که در آن اعتماد خانواده دارند ، در آنجا به زندگی و خدمت راضی هستند و خدمات آنها از ارزش بالایی برخوردار است. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه آموزش بهتر متولدین از اولویت بالایی برخوردار است. در کشورهای پیشرفته غربی گرایشی به سمت زایمان با زایمان طبیعی وجود دارد ، از جمله زایمان در بیمارستان بدون بیهوشی و زایمان در منزل.

خدمات مراقبت های پس از زایمان برای نظارت بر بازگشت به حالت طبیعی مادر طراحی شده اند. معمولاً توسط کارکنان همان واحدی که مسئول تحویل بوده است ، داده می شود. موارد مهم در مورد تغذیه با شیر مادر یا مصنوعی و مراقبت از نوزاد است. امروزه چشم انداز زنده ماندن نوزادان نارس یا پس از زایمان دشوار و پیچیده و همچنین نوزادان (نوزادانی که اخیراً متولد شده اند) با برخی از ناهنجاری های جسمی بسیار بهبود یافته است. این به دلیل پیشرفت های فنی ، از جمله مواردی است که می تواند نقص در مرحله قبل از تولد را تعیین کند و همچنین به دلیل رشد متخصصان نوزادی به عنوان یک تخصص است. بخش حیاتی خدمات بهداشتی و درمانی خانواده ، کلینیک رفاه کودک است که مراقبت از نوزاد را بر عهده دارد. اولین قدم معاینه کامل کودک در یک یا چند مورد برای تعیین طبیعی یا نبودن آن از نظر جسمی و در صورت امکان از نظر ذهنی است. معاینات دوره ای بعدی برای تصمیم گیری در مورد رشد مطلوب نوزاد انجام می شود. می توان با استفاده از مصونیت و مکمل های غذایی ، ترتیبی داد که کودک در برابر خطرات عمده محافظت شود. هر شرایط همزمان ، مانند عفونت قفسه سینه یا اختلال پوستی ، می تواند به موقع تشخیص داده شود و درمان شود. در کل این دوره مادر و کودک در کنار هم هستند و توجه ویژه ای به آموزش مادر برای مراقبت از کودک می شود.

بخشی از خدمات بهداشتی و درمانی كه در كشورهای پیشرفته در اختیار كودكان است ، مختص راهنمای كودكان است. این امر راهنمایی های روانپزشکی را برای کودکان ناسازگار معمولاً از طریق همکاری روانپزشک کودک ، روانشناس تربیتی و معلم مدرسه فراهم می کند.

بیشتر بدانید: جراحی زیبایی بدن

سالمندی
از اواسط قرن بیستم تغییری در ساختار جمعیت در کشورهای پیشرفته رخ داده است. نسبت سالمندان در حال افزایش است. از سال 1983 ، با این وجود ، در بیشتر کشورهای اروپایی رشد جمعیت آن گروه کاهش یافته است ، اگرچه انتظار می رود که رشد آن با سرعت بیشتری نسبت به بقیه جمعیت در اکثر کشورها تا سوم سوم قرن 21 ادامه یابد. در اواخر قرن بیستم ، ژاپن دارای سریعترین جمعیت مسن بود.

اطفال ، مراقبت های بهداشتی سالمندان ، بار قابل توجهی بر دوش خدمات بهداشتی دارد. در انگلستان حدود یک سوم کل تخت های بیمارستانی توسط بیماران بالای 65 سال اشغال می شود. نیمی از این بیماران روانی هستند. وقت پزشک بیشتر و بیشتر با افراد مسن سپری می شود و از آنجا که آمارها نشان می دهد زنان عمر طولانی تر از مردان دارند ، عمل سالمندان

پزشکی صنعتی
انقلاب صنعتی به شدت تغییر کرد ، و به طور معمول خطرات بهداشتی ناشی از صنعت را بدتر کرد ، در حالی که تعداد در معرض خطر بسیار افزایش یافت. در انگلیس اولین تلاشهای كوچك برای بهبود كارگران در كارخانه ها و معادن در سال 1802 با تصویب اولین قانون كارخانه ، قانون بهداشت و اخلاقیات كارآموزان آغاز شد. با این حال ، عمل کارخانه در سال 1838 اولین اقدام واقعاً موثر در زمینه صنعتی بود. این کار شبانه برای کودکان را منع کرده و ساعات کار آنها را به 12 ساعت در روز محدود کرده است. کودکان زیر 13 سال باید به مدرسه بروند. یک بازرسی کارخانه تأسیس شد ، به بازرسان اختیارات ورود به کارخانه ها و تعقیب قضایی مالکان متخلف داده شد. پس از آن ، توالیهایی با مقررات دقیق ایمنی و بهداشت در همه صنایع وجود داشت. بیماری های صنعتی مورد توجه قرار گرفتند و کسانی که به هر بیماری صنعتی تجویز شده مبتلا شدند از مزایای بهره مند می شدند.

در سایر کشورهای پیشرفته نیز وضعیت به همین منوال است. پزشکان محدودیت های قانونی دارند و باید بیماری های صنعتی را گزارش دهند. مهمترین عملکرد پزشک صنعتی ، پیشگیری از بیماریهای صنعتی است. بسیاری از اقدامات برای این منظور به روال استاندارد تبدیل شده است ، اما به خصوص در صنایعی که با مواد جدید کار می کنند ، پزشک باید آسیب ببیند که کارگران آسیب می بینند یا اقدامات پیشگیرانه را پیشنهاد دهد. پزشک صنعتی ممکن است در مورد بهداشت صنعتی و نیاز به وسایل ایمنی و لباس محافظ به مدیریت توصیه کند و در طراحی ساختمان نقش داشته باشد. پزشک یا کارگر بهداشت همچنین ممکن است خطرات بهداشت حرفه ای را به کارگر اطلاع دهد.

کارخانه های مدرن معمولاً ترتیبی برای کمک های اولیه در صورت بروز حوادث دارند. بسته به اندازه گیاه ، امکانات ممکن است از یک ایستگاه کمک های اولیه اولیه تا یک مجموعه بزرگ از اتاق های مجهز و مجلل باشد و ممکن است شامل یک کارمند پرستار و فیزیوتراپیست واجد شرایط و یک یا شاید بیشتر از پزشکان تمام وقت باشد.

معاینه پزشکی دوره ای
پزشکان در صنعت معاینات پزشکی را انجام می دهند ، به ویژه در مورد کارمندان جدید و کسانی که پس از بیماری یا جراحت به کار خود بازمی گردند. علاوه بر این ، افرادی که در معرض خطرات سلامتی هستند ممکن است به طور منظم مورد بررسی قرار گیرند به امید کشف شواهدی از آسیب اولیه. در برخی از سازمان ها ممکن است به طور منظم به هر کارمند معاینه پزشکی داده شود.

پزشک صنعتی و شخصی
وقتی کارگر دارای پزشک شخصی نیز باشد ، ممکن است در برخی موارد تردید وجود داشته باشد که مسئولیت اصلی سلامتی وی بر عهده یک پزشک است. هنگامی که شخصی در محل کار خود تصادف می کند یا به شدت بیمار می شود ، کمک های اولیه توسط پزشک صنعتی انجام می شود یا راهنمایی می شود. درمان بعدی ممکن است در کلینیک محل کار یا توسط پزشک شخصی انجام شود. به دلیل مشکلات مدیریت کار ، کارگران گاهی اوقات به تشخیص پزشک استخدام شده مدیریت اعتماد نمی کنند.

خدمات بهداشتی صنعتی
در دوران اتحاد جماهیر شوروی و بلوک اتحاد جماهیر شوروی ، خدمات بهداشتی صنعتی به طور کلی در آن کشورها نسبت به کشورهای سرمایه داری به طور کامل تر توسعه می یافت. در م largerسسات صنعتی بزرگتر در اتحاد جماهیر شوروی ، کلینیک های پلی کلینیک برای تأمین مراقبت های شغلی و عمومی کارگران و خانواده های آنها ایجاد شد. پزشکان کار مسئول پیشگیری از بیماریها و آسیبهای شغلی ، غربالگری بهداشت ، ایمن سازی و آموزش بهداشت بودند.

از طرف دیگر ، در کشورهای سرمایه داری هیچ الگوی ثابت خدمات بهداشتی صنعتی ظهور نکرده است. این قانون از طرق مختلف از جمله ارائه اقدامات ایمنی ، محدودیت آلودگی و اجرای حداقل استانداردهای روشنایی ، تهویه و فضا برای هر فرد ، سلامتی را تحت تأثیر قرار می دهد. در بیشتر این کشورها ، تعداد بی شماری از طرح ها یافت می شوند که توسط شرکت های منفرد یا به طور مساوی توسط صنایع عظیم تأمین می شوند و اداره می شوند. اتحادیه های کارگری همچنین تلاش زیادی برای اجرای کدهای بهداشتی در صنایع مربوطه خود انجام داده اند. در کشورهای در حال توسعه به طور کلی پیشرفت کمی در پزشکی صنعتی صورت گرفته است.

مراقبت های بهداشتی خانواده
در بسیاری از جوامع امکانات ویژه ای برای مراقبت های بهداشتی زنان باردار ، مادران و فرزندان خردسال آنها فراهم شده است. نیازهای مراقبت های بهداشتی این سه گروه به طور كلی به گونه ای نزدیك شناخته شده اند كه نیاز به یك سرویس کاملاً تلفیقی دارند كه شامل مراقبتهای قبل از تولد ، تولد نوزاد ، دوره پس از تولد و نیازهای نوزاد می شود. چنین خدمتی باید با توجه به نیازهای كودكان و سپس سرویس بهداشتی مدارس دنبال شود. کلینیک های خانوادگی در کشورهایی که خدمات بهداشتی تحت حمایت دولت ارائه می دهند ، مانند آنهایی که در انگلستان و سایر نقاط اروپا وجود دارد ، معمول است. مراقبت های بهداشتی خانواده در برخی از کشورهای پیشرفته ، مانند ایالات متحده ، برای گروه های کم درآمد از طریق تسهیلات یارانه ای دولت ارائه می شود ، اما گروه های دیگر این امر را به پزشکان خصوصی یا درمانگاه های خصوصی ارائه می دهند.

جراحی زیبایی سینه

معمولاً گروه به طور مستقل از هر بیمارستان یا آژانس دیگری سازماندهی می شود ، اما در بعضی موارد چنین کلینیک هایی دارای امکانات بیمارستان خود هستند و از آن استفاده می کنند. در موارد دیگر ، کلینیک بخشی از یک برنامه خدمات بهداشتی پیش پرداخت است. این الگوی اخیر انگیزه ای دریافت کرد که اتحادیه های کارگری کلینیک های پزشکی با حمایت مزایای رفاهی کارفرمایان تأسیس کردند. به عنوان مثال ، کارگران معدنکاری متحد ، یک سیستم تاسیس شده از این نوع کلینیک ها در بیمارستانهایی که توسط اتحادیه در مناطق استخراج زغال سنگ ویرجینیا و ویرجینیای غربی ساخته شده است ، ایجاد شده است.

مراکز بهداشتی
در سال 1910 اولین مراکز بهداشتی یا کلینیک های متعدد در پیتسبورگ و ویلکس باره ، پنسیلوانیا تأسیس شد. سایر موارد در سال 1913 در شهر نیویورک و در 1916 در بوستون و فیلادلفیا افتتاح شد. در سال 1920 در انگلیس ، یک شورای مشورتی در زمینه خدمات پزشکی و وابسته (کمیته داوسون) یک مرکز بهداشت را به عنوان م institutionسسه ای توصیف کرد که در آن خدمات پزشکی مختلف ، پیشگیری و درمانی گرد هم آمده اند. طبق بخش 21 قانون خدمات ملی بهداشت ، 1946 ، مقامات بهداشت محلی ، مراكز بهداشتی درمانی را تهیه ، تجهیز ، نگهداری و پرسنل می كنند تا برای همه یا هر یك از خدمات زیر تسهیلاتی ارائه دهند: پزشكی عمومی و دندانپزشكی ، دارویی ، سرپایی بیمارستانی و آموزش بهداشت و مراقبت از مادران باردار و شیرده. کلینیک های قبل و بعد از زایمان شامل معاینات دوره ای پزشکی و دندانپزشکی ، کلاس های والدین و آرامش و غذاهای رفاهی است. فعالیت در کلینیک های رفاه کودکان شامل آموزش در همه جنبه های مادری ، معاینات دوره ای پزشکی و دندانپزشکی ، مشاوره در مورد مشکلات بهداشت روان ، ایمن سازی و واکسیناسیون و توزیع غذاهای رفاهی است.

درمانگاه های پلی کلینیک
در روسیه پلی کلینیک (poliklinika) به منظور ترکیب عملکرد یک بخش سرپایی بیمارستان با یک مرکز بهداشتی پزشکان عمومی ایجاد شد. کارگران کارخانه و خانواده های آنها می توانستند در پلی کلینیک های عمومی وابسته به کارخانه های بزرگ تحصیل کنند و بسیاری از کلینیک های ویژه کودکان در شهرها ساخته شدند. یک پلی کلینیک شهری معمولی ، که معمولاً با یک بیمارستان در ارتباط بود ، شامل اتاقهای پذیرایی و انتظار ، میز ثبت نام ، و اتاقهای مشاوره و درمان موارد زیر است: متخصص داخلی ، متخصص اطفال ، متخصص زنان ، جراح ، متخصص چشم ، متخصص گوش ، بینی و گلو ، متخصص مغز و اعصاب ، اورولوژیست و دندانپزشک. معمولاً اتاقهایی برای کمکهای اولیه ، پذیرش موارد عفونی و رفاه زنان و کودکان و همچنین بخش دندانپزشکی ، داروخانه ، آزمایشگاه آسیب شناسی ، بخش اشعه ایکس ، سالن ورزشی و سالن سخنرانی اختصاص داده می شد. همیشه بخشهای فیزیوتراپی کاملاً مفصلی و سالنهای عمل بزرگ و کوچک وجود داشت.

مجله پزشکی
ویراستاران دائرlopالمعارف بریتانیکا
کلینیک های تنظیم خانواده
اهداف اصلی خدمات تنظیم خانواده تشویق والدین برای تصمیم گیری مسئولانه درباره بارداری است که منافع خانواده را در نظر می گیرد. برای ارائه راهنمایی به زوجینی که مایلند اندازه خانواده خود را محدود کنند. و در مورد روشهای فنی موجود برای انجام این کار مشاوره دهد. تفاوت قابل توجهی در نگرش نسبت به مطلوبیت کاهش اندازه خانواده بین کشورهای توسعه یافته و کمتر توسعه یافته وجود دارد. این تفاوت در مقایسه با کشورهای پیشرفته در بیشتر کشورهای کمتر توسعه یافته تحت تأثیر مرگ و میر بالای نوزادان و کودکان است.

کلینیک های بیمارستان
در اواخر دهه 1800 مفهوم مدرن بیمارستان شکل گرفت. در این دوره برخی از بیمارستانهای متصل به دانشکده های پزشکی بخشهای سرپایی را برای اهداف تدریس و امور خیریه افتتاح کردند. مزایای ارائه مراقبت های سرپایی نزدیک به امکانات یک بیمارستان مشخص شد و چنین کلینیک های بیمارستانی به سرعت تکثیر می شوند.

اشتراک Britannica Premium را دریافت کنید و به محتوای اختصاصی دسترسی پیدا کنید.
مشترک شوید
سازمان یک کلینیک بیمارستانی به طور کلی از مراکز بستری پیروی می کند. کلینیک های بیمارستان در درجه اول مربوط به بیماری های حاد هستند و پزشکان در کلینیک ها معمولاً همان پزشکانی هستند که بیماران بستری را در بیمارستان معالجه می کنند.

در بسیاری از کلینیک های بیمارستانی ، به ویژه در کشورهایی که برنامه های بیمه درمانی ملی ندارند ، مراقبت فقط برای افراد فقیر پزشکی انجام می شود و هیچ هزینه حرفه ای دریافت نمی شود. اگرچه بیمار توانایی مالی برای پرداخت دارد ، تقریباً همه این کلینیک ها هزینه ثبت نام کمی را می گیرند. درآمد حاصل از چنین هزینه هایی به پرداخت هزینه های عملیاتی کمک می کند. تعدادی از تلاش های موفقیت آمیز برای گسترش مراقبت از کلینیک بیمارستان به بیماران با هزینه پرداخت شده است. بیشتر این تلاشها در زمینه گروههای کم درآمد بوده است ، اگرچه در چند بیمارستان محدودیتی در تعیین صلاحیت مراقبت از درآمد وجود ندارد. به عنوان مثال ، بیمارستان های دانشگاه شیکاگو در سال 1928 شروع به کار یک کلینیک به همین اساس کردند.

کلینیک های بهداشت عمومی
جنبش بهداشت عمومی عمدتاً مربوط به داروهای پیشگیرانه ، بهداشت کودکان و مادران و سایر مشکلات پزشکی بود که اقشار گسترده مردم را تحت تأثیر قرار می داد. اولین کلینیک های بهداشت عمومی در اواخر قرن نوزدهم تأسیس شد. در سال 1890 A. Pinard یک درمانگاه مادر یا کلینیک قبل از زایمان در Maternité Baudelocque در پاریس ایجاد کرد. مراکز توزیع شیر در فرانسه توسط J. Comby (1890) و در انگلیس توسط F.D. هریس (1899). کلینیک های رفاهی نوزادان در بارسلونا تأسیس شد (1890). و کلینیک های مربوط به کودکان بزرگتر توسط J.F.J. در سنت پانکراس ، لندن تاسیس شد. سایکس (1907).

برخلاف کلینیک های بیمارستانی که بیشترین رشد را در شهرها داشته اند ، کلینیک های بهداشت عمومی عمدتا در شهرها و روستاهای کوچکتر واقع شده اند. در ایالات متحده اولین حرکت بزرگ در ایجاد کلینیک های بهداشت عمومی منجر به تاسیس انجمن ملی مطالعه و پیشگیری از سل در سال 1904 شد. هدف این انجمن مطالعه و پیشگیری از سل با در دسترس قرار دادن امکانات کلینیک برای معاینه رایگان و درمان در هر شهرستان و شهرستان. سایر سازمانهای بهداشتی در سراسر کشور ، در زمینه های تخصصی پزشکی به سرعت این روش را برای بهبود کیفیت و گسترش کمیت خدمات پزشکی در زمینه های خود در پیش گرفتند. واحدهای بهداشتی دولتی محلی کلینیک های مشابهی را برای پیشگیری از بیماری های واگیر و بیماری های طولانی مدت کار می کنند. چنین کلینیک هایی به طور کلی با یک علاقه خاص پزشکی روبرو هستند - به عنوان مثال ، سل ، بیماری های مقاربتی ، مراقبت های دوران بارداری ، مراقبت از کودک ، دندان ها ، لوزه ها ، چشم ها ، کودکان مبتلا به اختلالات جسمی یا سلامت روان. تمایل به ایجاد کلینیک های مسافرتی مانند کلینیک های دندانپزشکی برای دانش آموزان وجود دارد. غالباً ، هیچ هزینه ای برای خدمات در کلینیک های بهداشت عمومی پرداخت نمی شود و برای بسیاری از شرایط پزشکی ، محدودیتی برای درآمد وجود ندارد. تعداد کمی از آنها در ارتباط با بیمارستانها اداره می شوند ، اما اکثر این کلینیکها از ساختمانهای عمومی یا فضای تهیه شده توسط بهزیستی و سایر آژانسهای اجتماعی استفاده می کنند. حمایت مالی بیشتر از همان منابع دریافت می شود.

کلینیک های خصوصی
مزایای خدمات کلینیک پزشکی گروهی ، با امکانات و پرسنل فنی فراتر از توان یک پزشک فردی به علاوه مزایای مشاوره گروهی ، ایجاد کلینیک های پرداختی یا خصوصی را تشویق کرده است. چنین کلینیکی اساساً یک انجمن داوطلبانه از پزشکان است که به طور گروهی سازمان یافته در طبابت شرکت می کنند. از اداره و امکانات مشترک استفاده می شود و هزینه و درآمد حاصل از آن طبق یک برنامه از پیش تعیین شده تقسیم می شود. برای طبقه بندی به عنوان کلینیک گروهی ، روابط بین هر پزشک و سازمان باید در یک توافق نامه قانونی تعریف شود. این روابط معمولاً به شکل یک مشارکت در می آید. چندین مورد از این موارد مانند کلینیک مایو در روچستر ، مینه سوتا به شهرت ملی دست یافته اند و بیماران را از منطقه وسیعی جذب می کنند. بیشتر این کلینیک های گروهی سازمان یافته کلینیک های عمومی هستند. به عنوان مثال ، آنها چندین تخصص پزشکی مختلف را در کارکنان خود نشان می دهند. با این حال ، تعدادی از کلینیک های خصوصی کار خود را به یک تخصص پزشکی محدود می کنند. یک شرکت مورد علاقه خاص ، کلینیک لندن است که در سال 1932 توسط گروهی از جراحان مشاور و پزشکان برجسته تاسیس شد که می خواستند مکانی را در اختیار بیماران خصوصی خود قرار دهند که راحتی و خلوت خانه سالمندان با امکانات برای تشخیص و درمانی مانند فقط در t وجود دارد